Μετά το νοσοκομείο, είναι η σειρά του φαρμακείου να αναλάβει την πρωτοβάθμια περίθαλψη και να μετατραπεί σε κλινικό φαρμακείο, ώστε να ενισχύσει τον ρόλο του και τη συμβολή του στην προάσπιση της δημόσιας υγείας.
Ο στόχος της κλινικής φαρμακευτικής είναι η βελτιστοποίηση της θεραπείας για έναν συγκεκριμένο ασθενή και έγκειται στη βέλτιστη χρήση της κρίσης του φαρμακοποιού και των φαρμακευτικών και βιοϊατρικών γνώσεών του, με σκοπό τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας, της ασφάλειας και της ακρίβειας του θεραπευτικού σχήματος που θα εφαρμοστεί σε κάθε ασθενή.
Στο νοσοκομείο, η άσκηση της κλινικής φαρμακευτικής ουσιαστικά προσπαθεί να ενσωματώσει τον φαρμακοποιό στην ιατρική ομάδα, προκειμένου να προτείνει τελικά στον γιατρό διορθώσεις σε ορισμένα θεραπευτικά σχήματα ασθενών, με βάση τις σχέσεις κόστους/αποτελεσματικότητας και κινδύνου/οφέλους ανά φάρμακο ή θεραπεία.
Το κλινικό φαρμακείο βασίζεται κατά κύριο λόγο στην επικύρωση της συνταγής (ανίχνευση αντενδείξεων που βασίζονται σε παθοφυσιολογικό μηχανισμό, επαλήθευση τυχόν αλληλεπιδράσεων, δοσολογίες, αναπόφευκτες παρενέργειες).
Αυτά όμως, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη βασική δραστηριότητα οποιουδήποτε φαρμακοποιού.
Ο κλινικός φαρμακοποιός ενδιαφέρεται επίσης για τον ασθενή και τη σχέση που έχει με τη φαρμακευτική αγωγή του, δηλαδή τη συμμόρφωσή του, με βάση την οποία πρέπει να του προσφερθεί κάποιο βελτιστοποιημένο ή και εξατομικευμένο σχήμα για τη διαχείριση ορισμένων ανεπιθύμητων ενεργειών, να ενημερωθεί για τυχόν παρενέργειες, αλλά και προφυλάξεις που πρέπει να λάβει.
Έτσι, στο νοσοκομείο, ο κλινικός φαρμακοποιός απαριθμεί όλα τα φάρμακα που έλαβε ο ασθενής κατά την εισαγωγή, αξιολογεί τη συμμόρφωση, αναλύει τις συνταγογραφούμενες θεραπείες και προσπαθεί να προσδιορίσει εάν η νοσηλεία είναι ή όχι ιατρογενής.
Στη συνέχεια, μπορεί να γράψει μια περίληψη προς τον γιατρό του νοσοκομείου και να παρέμβει στη διαχείριση του ασθενή.
Επιπλέον, είναι βασικό ο κλινικός φαρμακοποιός να δημιουργήσει ένα αρχείο για κάθε ασθενή, το οποίο θα περιέχει γνώσεις σχετικά με τον τελευταίο, για οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει τη θεραπεία του, να βελτιώσει τη συμμόρφωση και την ανοχή και να διευκολύνει τη διαχείριση των ανεπιθύμητων ενεργειών.
Η παρακολούθηση είναι ένα σημαντικό βήμα, καθώς βοηθά στο να διαπιστωθεί εάν είναι αποτελεσματική η θεραπεία που έχει συνταγογραφηθεί.
Εάν η θεραπεία δεν επιτυγχάνει τον στόχο της, ο κλινικός φαρμακοποιός πρέπει να προσπαθήσει να μάθει το γιατί.
Έτσι, μπορεί να χρειαστεί προσαρμογή της θεραπευτικής στρατηγικής, με βάση τα αποτελέσματα που παρατηρούνται στον ασθενή.
Εφαρμογή της βελτιστοποίησης του θεραπευτικού σχήματος μετά από συνεργασία (ακόμη και) ιδιώτη γιατρού και φαρμακοποιού.
Η εφαρμογή της βελτιστοποίησης του θεραπευτικού σχήματος είναι πιο εφικτή στο νοσοκομείο, όπου οι παθολογίες που αντιμετωπίζονται είναι βαρύτερες και πιο πολύπλοκες, αλλά και η διεπιστημονική ομάδα είναι πιο εύκολο να συγκροτηθεί και να συνεργαστεί.
Ωστόσο, είτε μιλάμε για νοσοκομειακό γιατρό είτε για ιδιώτη, οι ασθενείς είναι οι ίδιοι.
Έτσι, η ιδέα αυτής της εφαρμογής και στο εξωνοσοκομιακό περιβάλλον έχει μια βάση και θα έπρεπε να τεθεί υπό συζήτηση από τους αρμόδιους φορείς και τα συλλογικά όργανα.
Ας δούμε παρακάτω τις απαραίτητες ενέργειες στο φαρμακείο σας.
- Δημιουργήστε έναν οδηγό για τη διαχείριση των χρόνιων ασθενών
Είναι απαραίτητο να αναπτυχθεί ένας οδηγός για τη φαρμακευτική αντιμετώπιση ενός χρόνιου ασθενούς, με τη μορφή συστάσεων και εργαλείων.
Αυτό είναι ένα μοντέλο που μπορεί να προσαρμοστεί σε διαφορετικές παθολογίες.
Στην πράξη, σχετίζεται με την αναζήτηση των αναγκών όσον αφορά τη συμμόρφωση, τη φαρμακευτική περίθαλψη και την υποστήριξη του ασθενή.
Οι μετρήσεις θα μας επιτρέψουν να έχουμε αυτήν την ευκολία προσέγγισης, συζήτησης και κατανόησης των ασθενών και των αναγκών τους.
- Παρακολουθήστε τις παρεμβάσεις σας
Η κλινική φαρμακευτική περιλαμβάνει παρεμβάσεις του φαρμακοποιού για τη βελτίωση της φροντίδας των ασθενών.
Αυτό μπορεί να γίνει με την ανίχνευση και την αξιολόγηση ενεργειών – παρεμβάσεων στις οποίες προέβη ο κλινικός φαρμακοποιός, με άλλα λόγια με τον προσδιορισμό του τύπου παρέμβασης και της παρεχόμενης λύσης.
Στην ουσία, πρόκειται για την απόδειξη της καθημερινής συμβολής του φαρμακοποιού στη φροντίδα του ασθενούς και την αναγνώριση αυτής της εργασίας.
Οι φαρμακοποιοί έχουν τη γνώση και την τεχνογνωσία, ώστε να εισάγουν το φαρμακείο σε μια νέα εποχή, αυτή του «κλινικού φαρμακείου».
Έχουν επίσης, το πλεονέκτημα της εγγύτητας, σε μια εποχή που καλώς ή κακώς ο γιατρός είναι πιο απόμακρος.
Σε μια εποχή που ο γερασμένος πληθυσμός αυξάνεται, το κλινικό φαρμακείο καθιστά δυνατή τη φροντίδα ατόμων με πολλαπλά νοσήματα και πολύπλοκη φαρμακευτική αγωγή.
Γενικά, αυτή η αρχή βρίσκεται στο επίκεντρο του φαρμακευτικού επαγγέλματος.
Στόχος σήμερα είναι να είναι πιο ενεργός ο φαρμακοποιός στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, να μειωθούν τα ιατρογενή περιστατικά, να βελτιωθεί η δημόσια υγεία και να μειωθεί το κόστος, προάγοντας την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα της αγωγής.
Τα πλεονεκτήματα της κλινικής φαρμακευτικής αφορούν λοιπόν:
– Ασθενείς (πρόληψη του ιατρογενών περιστατικών, βελτιστοποιημένη θεραπεία),
– Φαρμακοποιούς (προώθηση του επαγγέλματος, αυτοπεποίθηση, εμπιστοσύνη του ασθενούς, πιστότητα) και το
– Ασφαλιστικό σύστημα (μείωση των νοσηλειών).
