Το φαρμακείο σήμερα διαχειρίζεται την παροχή φαρμάκων, παραφαρμάκων και καλλυντικών, πιο πολύ εμπορικά και λιγότερο συμβουλευτικά αλλά δεν φαίνεται να κάνει γρήγορα βήματα για να εξελιχθεί στις υπηρεσίες και στην επικοινωνία με τον πελάτη, είτε στο φυσικό του σημείο, είτε ψηφιακά.
Λόγω πληθώρας φαρμακείων στην Ελλάδα που έχουν τα ίδια προϊόντα και δουλεύουν με τον ίδιο τρόπο, ο τζίρος έχει μειωθεί σε πάρα πολλά φαρμακεία συνεπώς πρέπει να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας για να έχει καλύτερα αποτελέσματα.
Ο φαρμακοποιός θα πρέπει να παρακολουθεί τις εξελίξεις του φαρμακευτικού επαγγέλματος μέσα από τα συνέδρια που γίνονται στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό και να παρακολουθεί τις εξελίξεις του επαγγέλματος και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που είναι πολύ πιο μπροστά από εμάς.
Η εκπαίδευση του, μέσα από ειδικά σεμινάρια, συνέδρια και άλλες επιστημονικές πηγές, δεν πρέπει να περιορίζεται στην εξυπηρέτηση στον πάγκο, αλλά και επάνω σε γνώσεις διοίκησης και διαχείρισης της επιχείρησής του.
Ο φαρμακοποιός πρέπει να απευθύνεται σε επαγγελματίες ειδικούς, για να λύνει τα όποια προβλήματα έχει στην επιχείρησή του όπως και να συνεργάζεται με άλλους ειδικούς συμβούλους, (π.χ. οικονομικούς σύμβουλους), που θα τον βοηθήσουν να πετύχει την καλύτερη οργάνωση της επιχείρησης του σε πρακτικό επίπεδο για την εύρυθμη λειτουργία της.
Η κύρια ενασχόληση του φαρμακοποιού πρέπει να είναι η συμβουλές προς τον κάθε ασθενή – πελάτη όπως να του δίνει οδηγίες για τον τρόπο ζωής που πρέπει να ακολουθήσει ή για τη διατροφή του, παράλληλα με τη φαρμακευτική του αγωγή.
Επίσης θα πρέπει να τον ενημερώνει για τις τακτικές του επισκέψεις στους γιατρούς, είτε έχει μακροχρόνια ασθένεια, είτε κάνει τα ετήσια check up.
Παράλληλα το φαρμακείο μπορεί να κρατά αρχείο για κάθε ασθενή – πελάτη, όχι μόνο για τις αγορές του, αλλά και για να παρακολουθεί και να καταγράφει τις ανάγκες υγείας του, σε συνεργασία φυσικά με τους ειδικούς ιατρούς, οι οποίοι πρέπει να είναι σε συχνή επικοινωνία με τον πελάτη για παρακολούθηση.
Μία από τις εξελίξεις της επιχειρηματικότητας του φαρμακείου είναι η εξειδίκευση και η διαφοροποίηση όπως και το να παράξει το δικό του προϊόν ή να κάνει έρευνα αγοράς στο εξωτερικό και να φέρει κάποιο δικό του προϊόν σε μία από τις κατηγορίες που πωλούνται στο φαρμακείο.
Κλείνοντας ο φαρμακοποιός πρέπει να εμπλουτίζει συνεχώς τις γνώσεις του γύρω από τη δουλειά του, όντας γνώστης των δραστικών ουσιών των φαρμάκων που κυκλοφορούν, αλλά και των συστατικών και των ιδιοτήτων των παραφαρμάκων που διαθέτει, για να μπορεί να έχει ρόλο σαν επαγγελματίας υγείας προς στον πελάτη, με απλές συμβουλές για έναν υγιεινό τρόπο ζωής, παράλληλα με τη χορήγηση του φαρμάκου του.
Ιωάννης Βουλτσάκης, Φαρμακοποιός
