Οι ημικρανίες είναι μια συχνή ασθένεια παγκοσμίως, που επηρεάζει σχεδόν το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού. Μερικές φορές, μπορεί να είναι αρκετά εξουθενωτικές ώστε να παρεμβαίνουν στις καθημερινές δραστηριότητες. Παρά το πλήθος των θεραπευτικών επιλογών, ορισμένοι πάσχοντες από ημικρανίες δεν μπορούν να βρουν ανακούφιση στα διαθέσιμα φάρμακα. Άλλοι εμφανίζουν παρενέργειες που εμποδίζουν τη χρήση ορισμένων διαθέσιμων φαρμάκων για την ημικρανία.
Οι πάσχοντες από χρόνια ημικρανία που δεν έχουν καταφέρει να βρουν ανακούφιση με τα διαθέσιμα φάρμακα για την ημικρανία μπορεί τώρα να ελπίζουν σε μια νέα επιλογή. Μια νέα πιλοτική μελέτη από τον Ιταλό ερευνητή Simone Braca και τους συναδέλφους του διαπίστωσε ότι η κατηγορία φαρμάκων, που ονομάζονται αγωνιστές των υποδοχέων του γλουκαγονικού πεπτιδίου 1 (GLP-1), μείωσε τον αριθμό των ημερών με ημικρανίες κατά το ήμισυ.
Πρόκειται για τον ίδιο τύπο φαρμάκων με αυτά που χρησιμοποιούνται για την απώλεια βάρους και τον διαβήτη, όπως το Saxenda και το Victoza (λιραγλουτίδη) και στην ίδια κατηγορία με το Ozempic (σεμαγλουτίδη) και το Trulicity (ντουλαγλουτίδη) τα οποία λειτουργούν με τη διαχείριση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα του οργανισμού.
Δημοσιεύθηκε στο Headache: The Journal of Head and Face Pain, η μελέτη περιελάμβανε 31 συμμετέχοντες (26 γυναίκες και 5 άνδρες) με χρόνια ημικρανία και παχυσαρκία. Οι συμμετέχοντες έλαβαν τον αγωνιστή του υποδοχέα GLP-1, λιραγλουτίδη, για διάστημα 12 εβδομάδων και τους ζητήθηκε να τηρούν ημερολόγιο πονοκεφάλου. Στο τέλος της περιόδου των 12 εβδομάδων, οι συμμετέχοντες είχαν αναφέρει αλλαγή του μέσου αριθμού ημερών ημικρανίας ανά μήνα από περίπου 20 ημέρες σε 11 ημέρες με ημικρανίες ανά μήνα.
Από τους 31 ασθενείς, οι 15 είχαν περίπου 50% μείωση της μηνιαίας συχνότητας των πονοκεφάλων. Επτά ασθενείς παρουσίασαν μείωση περίπου 75% των ημερών με ημικρανίες και ένας ασθενής ανέφερε ότι δεν είχε καθόλου ημικρανίες. Ορισμένοι συμμετέχοντες ανέφεραν ήπιες γαστρεντερικές παρενέργειες, όπως δυσκοιλιότητα και ναυτία, αλλά αυτές υποχώρησαν αργότερα και δεν επηρέασαν τη μελέτη.
Η παχυσαρκία συνδέεται γενικά με αυξημένο κίνδυνο ημικρανίας και είναι γνωστό ότι η απώλεια βάρους μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της συχνότητας των συμπτωμάτων. Ωστόσο, η απώλεια βάρους δεν φαίνεται να είναι ο μηχανισμός για τη μείωση των ημικρανιών σε αυτή τη μελέτη. Ο ΔΜΣ καταγράφηκε επίσης κατά τη διάρκεια της μελέτης και οι συμμετέχοντες παρουσίασαν μόνο μια πολύ μικρή αλλαγή από 34,0 σε 33,9, η οποία δεν θεωρήθηκε σημαντική. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι οι διαφορές στην ηλικία, το φύλο και τα πρόσθετα φάρμακα δεν έκαναν σημαντική διαφορά στη μείωση των ημερών ημικρανίας.
Η ενδοκρανιακή πίεση (ICP – intracranial pressure) -η πίεση στο κρανίο από τη συσσώρευση εγκεφαλονωτιαίου υγρού (ΕΝΥ)- είναι ένας άλλος παράγοντας που είναι γνωστό ότι επηρεάζει τη συχνότητα των σοβαρών ημικρανιών. Οι ερευνητές επισημαίνουν συγκεκριμένα μια άλλη μελέτη, στην οποία το ΕΝΥ αποστραγγίστηκε μέσω οσφυονωτιαίας παρακέντησης, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την ανακούφιση από την ημικρανία.
Ο Braca και οι συνεργάτες του υποθέτουν ότι η λιραγλουτίδη μείωσε την ICP στους συμμετέχοντες στη μελέτη, με αποτέλεσμα τη μείωση των ημικρανιών. Ωστόσο, δεν έκαναν στην πραγματικότητα μετρήσεις για να διαπιστώσουν αν υπήρξε αλλαγή στην ICP και η μελέτη δεν περιελάμβανε ομάδα ελέγχου.
Σημειώνουν ότι «η μελλοντική έρευνα θα πρέπει να αξιολογήσει αυτές τις παραμέτρους για να διευκρινιστεί καλύτερα ο μηχανισμός δράσης της λιραγλουτίδης σε αυτούς τους ασθενείς». Παρόλα αυτά, η έρευνα αυτή προσφέρει μια πιθανή νέα οδό για τη θεραπεία των χρόνιων ημικρανιών στο μέλλον.
