Ύστερα από δύο χρόνια πανδημίας λόγω της Covid και με τα μέτρα προστασίας που έχουν εφαρμοστεί, είναι σαφές ότι οι άμυνες του οργανισμού μας είναι μάλλον πεσμένες.
Με την πτώση της θερμοκρασίας και τις χειμερινές λοιμώξεις προ των πυλών, οι ασθενείς σας έχουν ήδη ξεκινήσει να καταφεύγουν στα σκευάσματα για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού!
Τα ράφια των φαρμακείων σας είναι γεμάτα με προϊόντα που τονώνουν και ενισχύουν το ανοσοποιητικό. Ποιά να τους προτείνετε όμως;
Ενώ τα περισσότερα συνιστώνται άφοβα, είναι γνωστό πως δεν είναι θαυματουργά προϊόντα.
Χρησιμοποιούνται για να ενισχύσουν ή να τονώσουν την άμυνα του οργανισμού, όχι όμως για να θεραπεύσουν.
Αρωματοθεραπεία
Τα ΑΕ (αιθέρια έλαια) είναι φυσικά προϊόντα, και συχνά θεωρούνται αβλαβή από τους ασθενείς, ωστόσο δεν είναι πάντα έτσι..
Η συμβουλή στον πάγκο είναι απαραίτητη, προκειμένου να υπενθυμίσουμε όλες τις καταστάσεις κινδύνου όπως η επιληψία, το άσθμα, η εγκυμοσύνη, η παρουσία άλλης θεραπείας ή η ηλικία μικρότερη των 12 ετών.
Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα για την ενίσχυση της άμυνας είναι τα ΑΕ από τη ραβιντσάρα και το τεϊόδεντρο, τα οποία περιέχουν μονοτερπένια.
Το αιθέριο έλαιο ravintsara είναι ανοσοδιεγερτικό, αντιικό (συμπεριλαμβανομένου του συστήματος ΩΡΛ) και αντιβακτηριδιακό.
Όσο για το ΑΕ του τεϊόδεντρου, είναι ανοσοδιεγερτικό, αντιβακτηριδιακό, αντιικό και αντιμυκητιακό. Τα ΑΕ αυτά, μπορούν να διαχέονται, να λαμβάνονται από το στόμα ή να εφαρμόζονται στους καρπούς.
Πρε και προβιοτικά
Τα προβιοτικά εκτός από την ευεργετική τους επίδραση στον εντερικό μεταβολισμό, παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στην άμυνα του οργανισμού.
Πράγματι, συμμετέχουν στην ενίσχυση του φραγμού του εντερικού βλεννογόνου, αντιστέκονται στον αποικισμό του από παθογόνα μικρόβια και διεγείρουν το ανοσοποιητικό σύστημα του εντέρου.
Όσο για τα πρεβιοτικά, είναι διατροφικές ίνες που χρησιμεύουν ως τροφή για τη μικροχλωρίδα, διεγείροντας την ανάπτυξη της.
Τα προβιοτικά, μπορούν επομένως να χρησιμοποιηθούν ως αγωγή ενός μήνα, που μπορεί να ανανεωθεί εάν είναι απαραίτητο για να μειωθεί η συχνότητα των χειμερινών λοιμώξεων ή η διάρκειά τους.
Φυτοθεραπεία
Τα ανοσοδιεγερτικά φυτικής προέλευσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως προληπτικό μέτρο σε αγωγή 4 έως 6 εβδομάδων. Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα είναι η εχινάκεια και το τζίνσενγκ.
Η Echinacea διεγείρει την ανοσοποιητική δραστηριότητα των μονοκυττάρων και των ουδετερόφιλων και μειώνει την έκφραση των φλεγμονωδών κυτοκινών.
Αντενδείκνυται στην ανοσοκατασταλτική θεραπεία και σε άτομα με αυτοάνοσα νοσήματα ή ανοσοανεπάρκεια.
Το τζίνσενγκ είναι ένα προσαρμογόνο φυτό, που χρησιμοποιείται επίσης κατά της κούρασης, ενώ ταυτόχρονα διεγείρει τη δραστηριότητα των λεμφοκυττάρων.
Θα πρέπει να αποφεύγεται σε περίπτωση καρδιαγγειακών παθολογιών, αϋπνίας ή νευρικών διαταραχών.
Μελισσοθεραπεία
Η παραδοσιακή χρήση των μελισσοκομικών προϊόντων είναι γνωστή στο ευρύ κοινό. Επιπλέον, η απολύτως φυσική τους προέλευση είναι ένα δημοφιλές επιχείρημα στις μέρες μας.
Ωστόσο, θα πρέπει να αποφεύγονται σε άτομα με ιστορικό αλλεργίας σε αυτό το είδος προϊόντος.
Μπορούμε να προτείνουμε τον βασιλικό πολτό, το πιο πλούσιο και περίτεχνο προίόν της κυψέλης.
Περιέχει συγκεκριμένα μέταλλα, ιχνοστοιχεία και βιταμίνες, που του προσδίδουν διεγερτικές και αναζωογονητικές ιδιότητες.
Ακόμη, στη σύσταση του περιέχει και ένα συγκεκριμένο πεπτίδιο που ονομάζεται royalisin, με αντιβακτηριδιακές ιδιότητες.
Τέλος, ο βασιλικός πολτός είναι ένα προσαρμογόνο μέσο. Συνιστάται να καταναλώνεται φρέσκος, κατά προτίμηση το πρωί με άδειο στομάχι, ως θεραπεία 30 ημερών, που πρέπει να επαναλαμβάνεται ανάλογα με τις ανάγκες.
Ακολουθεί η πρόπολη.
Η πολύπλοκη σύνθεσή της (φλαβονοειδή, φαινολικές ενώσεις, τερπένια, βιταμίνες, ιχνοστοιχεία κ.λπ.) της προσδίδει αντιβακτηριακές, αντιικές και ανοσοδιεγερτικές ιδιότητες.
Ιχνοστοιχεία
Πρώτα απ ‘όλα, ο ψευδάργυρος συμμετέχει στη διατήρηση του δερματικού φραγμού και στη δραστηριότητα των κυττάρων του ανοσοποιητικού, εμπλέκεται στη λειτουργία της θυμουλίνης (ορμόνης που διεγείρει την ανάπτυξη των Τ λεμφοκυττάρων) και στην αναστολή της αναπαραγωγής των ιών στον οργανισμό.
Θα πρέπει να λαμβάνεται σε απόσταση από αυτή των τετρακυκλινών, των φθοριοκινολονών και του σιδήρου.
Στη συνέχεια, το μαγνήσιο συμμετέχει στη σύνθεση των ανοσοσφαιρινών, δρα στη σύνδεση των κυττάρων του ανοσοποιητικού και στην ανάπτυξη των Τ λεμφοκυττάρων.
Ο χαλκός διεγείρει την παραγωγή κυττάρων του ανοσοποιητικού και έχει αντιβακτηριδιακή δράση.
Όσο για το σελήνιο, εκτός από την αντιοξειδωτική του δύναμη που εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες, προκαλεί αυξημένη απόκριση στη διέγερση του αντιγόνου, αυξημένη ικανότητα παραγωγής κυτταροτοξικών λεμφοκυττάρων και αύξηση της δραστηριότητας των φυσικών φονικών κυττάρων.
Τέλος, η έλλειψη σιδήρου σχετίζεται με μείωση της ικανότητας για φαγοκυττάρωση και της δραστηριότητας των λεμφοκυττάρων.
Βιταμίνες
Η προσφορά βιταμινών, ειδικά με τη μορφή συμπλεγμάτων, είναι πολύ πλούσια στα φαρμακεία.
Ξεκινώντας, η βιταμίνη Α βοηθά στην πρόληψη των λοιμώξεων ενισχύοντας τις μεσοκυτταρικές συνδέσεις, αυξάνοντας την παραγωγή και την αποτελεσματικότητα των κυττάρων του ανοσοποιητικού.
Αλλά να είστε προσεκτικοί με τη λήψη άλλων φαρμάκων που την περιέχουν γιατί η υπερβολική δόση μπορεί να οδηγήσει σε πονοκεφάλους, ενδοκρανιακή υπέρταση, πεπτικές διαταραχές και θολή όραση.
Στη συνέχεια, μπορούμε να αναφέρουμε μεταξύ των βιταμινών της ομάδας Β την Β6, η οποία, λόγω του ρόλου της ως ενζυματικός συμπαράγοντας, προάγει την παραγωγή αντισωμάτων.
Επίσης, η Β12 που έχει δράση στον φυσιολογικό σχηματισμό και τη λειτουργία των ανοσοκυττάρων και η Β9 της οποίας η ανεπάρκεια έχει επιζήμια επίδραση στον σχηματισμό λεμφοκυττάρων.
Η βιταμίνη C βοηθά στην καταπολέμηση της κόπωσης, συμμετέχει στον πολλαπλασιασμό των λεμφοκυττάρων, στην παραγωγή αντισωμάτων και προάγει τη φαγοκυττάρωση.
Αντενδείκνυται σε περιπτώσεις νεφρικής λιθίασης.
Τέλος, η βιταμίνη D η οποία συμμετέχει στη διατήρηση της ακεραιότητας του εντερικού βλεννογόνου, αλλά και στον πολλαπλασιασμό των λεμφοκυττάρων.
Επιπλέον, διεγείρει τα μακροφάγα, καθώς και τη σύνθεση αντιμικροβιακών παραγόντων από τα κύτταρα του ανοσοποιητικού.
Αντενδείκνυται σε υπερασβεστιαιμία, υπερασβεστιουρία και λιθίαση ασβεστίου.
