Η νόσος του Πάρκινσον βρέθηκε στο επίκεντρο μιας νέας ερευνητικής προσέγγισης που αξιοποιεί το μικροβίωμα. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Georgia ανέπτυξαν ένα καινοτόμο προβιοτικό σκεύασμα, σχεδιασμένο να λειτουργεί ως «ζωντανό φάρμακο».
Στόχος του φαρμάκου είναι η σταθερή απελευθέρωση λεβοντόπα από το έντερο προς τον εγκέφαλο, προσφέροντας μια πιο ελεγχόμενη και αποτελεσματική διαχείριση των συμπτωμάτων.
Στην μελέτη τους, που δημοσιεύθηκε στο Cell Host & Microbe, η ομάδα των ερευνητών περιγράφει πώς σχεδίασε και δοκίμασε το προβιοτικό βακτήριο Escherichia coli Nissle 1917 ως σύστημα χορήγησης φαρμάκου. Το βακτήριο αυτό έχει τροποποιηθεί ώστε να παράγει και να απελευθερώνει συνεχώς λεβοντόπα – το φάρμακο αναφοράς για τη νόσο του Πάρκινσον – η οποία μετατρέπεται σε ντοπαμίνη στον εγκέφαλο.
Το στέλεχος E. coli Nissle επιλέχθηκε λόγω της μακρόχρονης και τεκμηριωμένης ασφάλειας στη θεραπεία γαστρεντερικών διαταραχών στον άνθρωπο.
Η νόσος του Πάρκινσον προκαλείται από την απώλεια νευρικών κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη στον εγκέφαλο. Η ντοπαμίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής που ρυθμίζει την κίνηση αλλά και άλλες βασικές λειτουργίες.
Η λεβοντόπα (L-DOPA), σε μορφή δισκίου, χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες για την αντιμετώπιση των κινητικών συμπτωμάτων της νόσου του Πάρκινσον, όπως η βραδυκινησία, η δυσκαμψία και τα προβλήματα ισορροπίας.
Ωστόσο, η παρατεταμένη χρήση του φαρμάκου μπορεί να οδηγήσει απρόβλεπτη επανεμφάνιση των συμπτωμάτων, απαιτώντας πολλαπλές ημερήσιες δόσεις. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δυσκινησία, που χαρακτηρίζεται από ακούσιες κινήσεις του αυχένα, του κορμού, των άκρων και του προσώπου.
Η δυσκινησία, η οποία συχνά εκλαμβάνεται ως σύμπτωμα της νόσου του Πάρκινσον, σχετίζεται με τις διακυμάνσεις των επιπέδων ντοπαμίνης στον εγκέφαλο, καθώς η λεβοντόπα εισέρχεται στο αίμα σε «κύματα».
«Η εργασία αυτή αντιπροσωπεύει την πρώτη θεραπευτική εφαρμογή γενετικά τροποποιημένων ζωντανών βιοθεραπευτικών παραγόντων για μη επεμβατική και σταθερή χορήγηση λεβοντόπα στον εγκέφαλο σε ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον», δήλωσαν οι ερευνητές.
«Τα ευρήματα αυτά θέτουν τα θεμέλια για τη λεβοντόπα και άλλες νευροχημικές θεραπείες βασισμένες σε ζωντανά βιοθεραπευτικά, ως μια σταθερή και μη επεμβατική στρατηγική χορήγησης φαρμάκων για τη νόσο του Πάρκινσον αλλά και για άλλες χρόνιες νευρολογικές διαταραχές» επεσήμαναν.
«Τα μικρόβια του εντέρου λειτουργούν ως φυσικά χημικά εργοστάσια, παράγοντας συνεχώς μεταβολίτες σε απόκριση σε περιβαλλοντικά ερεθίσματα», εξήγησαν οι ερευνητές.
«Αξιοποιώντας αυτή την αρχή, αναρωτηθήκαμε γιατί δεν να μην εφαρμόσουμε τη στρατηγική αυτή για να ξεπεράσουμε τις διακυμάνσεις στα επίπεδα φαρμάκου που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς με Πάρκινσον. Η νέα αυτή «ζωντανή» θεραπεία θα μπορούσε να σημαίνει λιγότερα χάπια, σταθερότερο έλεγχο των συμπτωμάτων και καλύτερη ποιότητα ζωής για τους ασθενείς με τη νόσο του Πάρκινσον».
